UNUTAMIYORUM

Bu ilk ağlayışım değil.

Ben ağlamaya alışığım,

Bu ilk gözyaşım değil.

Devamlıdır benim çağlayışım,

Unuturum kendi dertlerimi

Bölüşürüm soframdaki ekmeğimi.

Bir ben bir de ALLAH bilir,

Günlerce neler çektiğimi,

Alırım paramın yettiğini,

Yerim hanımın önüme getirdiğini

Şükrederim azını bulduğuma

Çünkü görür gözüm;

İnsanların bir lokmaya

Ağalara kölelik ettiğini.

Dertlilerin derdine koşarım;

Herkese kucak açarım

Onlarla ben de yaşarım,

Aman be bana ne demem;

İnsanlığın üstüne taşarım,

Gözlerimiz kör olmuş,

Kulaklarımızsa sağır,

Kalp gözümüz işlemez hayır.

Bende çok yok amma....

Benim nasibimden de ayır

Bana çok verme amma....

Borcum dağıtacak kadar ayır.

İnsanlığımdan utanıyorum.

Ağlıyor kendimi tutamıyorum.

Ağzımdaki lokmayı yutamıyorum

Kuru ekmek yiyen o....

Elleri çatlak çocukları UNUTAMIYORUM.